Το μενταγιόν του Ηρακλή

Στο δωμάτιο μπαίνει η Αθηνά  με την ασπίδα και το δόρυ της,  την ακολουθούν οι τρεις μοίρες, ντυμένες με ράσο, ζώνη στη μέση και μαντήλι ριγμένο στο κεφάλι..  Η Άτροπος είναι ντυμένη στα μπεζ,  η Κλωθώ στα κόκκινα και η Λάχεσις στα λευκά.

 

Αθηνά

Μοίρες του κόσμου, της ζωής και μοίρες κάθε ανθρώπου

Μοίρες της κάθε εποχής αλλά και κάθε τόπου

Αυτός είναι ο Ηρακλής, μικρός μου αδελφός,

που απ’ τη μαμά του είναι θνητός και απ τον μπαμπά θεός

 

Άλλοι θεοί τον αγαπούν κι άλλοι τον κατατρέχουν.

Άλλοι γι αυτόν είν’ απειλή και άλλοι τον προσέχουν.

Θέλω τη προστασία του με μια ευχή λοιπόν

και θέλω να τη δώσετε σ’ αυτό το μενταγιόν

 

Μόνο η δική σας η ευχή είναι μοιραία πράξη

και ούτε εντολή θεού μπορεί να την αλλάξει.

Εμπρός καλές μου μοίρες. Μη μου το αρνηθείτε.

Σας δίνω αυτό μενταγιόν, για να του ευχηθείτε.

 

Χορός

Πάντα μοιραίο ήτανε, οι μοίρες νάναι τρεις

κι εκείνες να ρυθμίζουνε το δρόμο της ζωής.

Η Άτροπος το παρελθόν και η Κλωθώ το τώρα

κι η Λάχεσις το αύριο, την επομένη ώρα

 

Εν τω μεταξύ, η Αθηνά, παραδίδει στην Άτροπο ένα μενταγιόν από κεχριμπάρι πάνω σ΄ ένα λευκό μαξιλάρι.

 

Άτροπος:

Εγώ είμαι η Άτροπος και ζω στο παρελθόν

και δίνω το ανίκητο σ΄ αυτό το μενταγιόν

Θάναι της μοίρας του γραφτό γι αυτόν που το φορεί

Να βγαίνει πάντα νικητής σε ότι κι αν μπλεχτεί

 

Παραδίδει το μενταγιόν στην Κλωθώ.

 

Κλωθώ:

Εγώ είμαι η μοίρα η Κλωθώ, που κλώθω τη ζωή

Εγώ ρυθμίζω το παρόν, την ώρα τη στιγμή

Δίνω θάρρος και δύναμη σ΄ αυτό το μενταγιόν

Δίνω ορμή και δύναμη χιλιάδων λιονταριών

 

Παραδίδει το μενταγιόν στη Λάχεσις.

 

Λάχεσις:

Κι εγώ είμαι η Λάχεσις, μοίρα του τι θα λάχει

Ότι καλό μέλλει να ρθει κι ότι κακό θα πάθει

Φορτώνω αυτό το μενταγιόν με τη καλή τη τύχη

Και όσο κάποιος το φορεί, να μη του σπάσει νύχι

 

Αθηνά:

Μοίρες μου απ το παρελθόν, μέλλον και το παρόν

Ευχαριστώ για τις ευχές σ΄αυτό το μενταγιόν

 

Κλωθώ:

Ο κάθε λόγος σου θεά, μεγάλης είναι αξίας

Προστάτιδα όλων των τεχνών γραμμάτων και σοφίας

Πριν δώσουμε το μενταγιόν αυτό στον Ηρακλή

Δώσε κι εσύ σοφή Αθηνά, τη θεϊκή σου ευχή

 

Η Λάχεσις αραδίδει το μενταγιόν στην Αθηνά.

 

Αθηνά:

Δίνω το πιο σημαντικό, τη πιο μεγάλη αξία

Που είναι η σκέψη η σωστή, που είναι η σοφία

Γιατί όποιος είναι δυνατός, θεριό μοναδικό

Πρέπει να κάνει το σωστό και όχι το κακό

 

Η Αθηνά φορά το μενταγιόν στο λαιμό του Ηρακλή.

 

Η Άτροπος δείχνει τον Ηφικλή.

 

Άτροπος:

Αυτό δεν ήτανε σωστό. Είναι κι άλλο παιδάκι (δείχνει τον Ηφικλή)

Θα έπρεπε να πάρει κι αυτό ένα δωράκι

 

Κλωθώ:

Ναι, πράγματι έχεις δίκιο, είναι γλυκό παιδί.

Έχω ένα κουκλάκι σε χρώμα μουσταρδί.

Ευχαριστούμε Αθηνα

Αρρηφόρες