Η Μουσική Αποθήκη

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Θέλω και κάτι άλλο.

 

ΤΙΒΗ

Τι θέλεις? Εσύ είσαι πλούσιος και τα έχεις όλα.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ (την κοιτάζει ξαφνιασμένος)

Πλάκα μου κάνεις?

 

ΤΙΒΗ

Όχι αλλά για λέγε τι σου λείπει?

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Όχι τι μου λείπει. Τι θέλω. Θέλω οι άνθρωποι να μην μαζεύονται όλοι μαζί. Να μην θέλει ο ένας τον άλλο. Να κοιτάζει ο καθένας τη πάρτη του. Αλλιώς, αργά η γρήγορα,  θα βρουν αντίδοτο για στο ξόρκι σου.

 

ΤΙΒΗ

Μα έχω πολλά ξόρκια για τον ατομισμό. Όσα ξόρκια έχω και για τον πλουτισμό.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Για τον πλουτισμό ξέρω. Όλοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι. Ανάθεμα τη Μουσική Αποθήκη που πάει να μου χαλάσει τη σούπα. Για τον ατομισμό τι έχεις?

 

ΤΙΒΗ

Έχω πολλά ξόρκια. Ανήκουν στην οικογένεια από ξόρκια που ονομάζω διαίρει και βασίλευε. Πρώτο είναι το Νάδα.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Τι είναι το νάδα?

 

ΤΙΒΗ

Είναι η πρώτη και τελευταία συλλαβή από το «Να του ψοφήσει η γίδα».

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Τι κάνει αυτό?

 

ΤΙΒΗ

Είναι το ξόρκι της ζήλειας. Ο ένας άνθρωπος θέλει το κακό του άλλου για να είναι αυτός καλύτερος. Έτσι ο ένας μισεί τον άλλον.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Ά. Καλό δείχνει. Άλλο?

 

ΤΙΒΗ

Έχω – κι αυτό πολύ καλό – το ξόρκι «φταίνε πάντα οι άλλοι».

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Αυτό τι κάνει?

 

ΤΙΒΗ

Άμα φταίνε οι άλλοι για το δικό μου πρόβλημα, τότε δεν τους χωνεύω. Κι άμα δεν τους χωνεύω δεν τους συναντάω να κάνουμε παρεϊτσες.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Καλό. Έχεις κι άλλο?

 

ΤΙΒΗ

Πολλά σου λέω. Ένα φοβερό είναι το ξόρκι του φόβου. Το λέω «υπάρχουν και χειρότερα»

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Δηλαδή?

 

ΤΙΒΗ

Ρε αφεντικό… Συγνώμη. ΑΑΑφεντικό…

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Α μπράβο.

 

ΤΙΒΗ (συνεχίζει)

Όταν οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα έρθουν καταστροφές, δεν μαζεύονται να ακούσουν μουσική, να χορέψουν και να γλεντήσουν. Κλείνονται στο καβούκι τους και δεν ανοίγουν τη πόρτα τους σε κανένα.

 

ΦΡΑΓΚΟΦΟΝ

Μπράβο Τιβή. Τα ξόρκια σου είναι απίθανα. Μόνο πρόσεξε μη μου ρίξεις και μένα κάνα ξόρκι, γιατί την έβαψες.

 

ΤΙΒΗ (κάνει υπόκλιση)

Μα τι λές ΑΑΑφεντικό. Τολμάω εγώ τέτοιο πράγμα? Εγώ είμαι δούλα σου. Άνθρωπός σου. Το δεξί σου χέρι. Είναι δυνατόν?

 

Στρέφεται στο κοινό.

Τούχω ρίξει ξόρκια….. Ξόρκια και ξόρκια και ξόρκια… Ακούς εκεί ΑΑΑφεντικό? Χα. Το αφεντικό δεν είναι αυτός, αλλά εγώ. Και σε 400 – 500 χρονάκια θα το μάθει κι εκείνος….